Ruina zamku Aggstein

ruiny zamku Aggstein

ruiny z perspektywy statku rzecznego

Aggstein to zamek rycerski Kuenringerów z zapierającą dech panoramą oraz nastrojową atmosferą. W,,rozarium”, szerokim na 4 m i na 10 m długim występie skalnym przetrzymywano według legendy (XV w.) więźniów. Najstarsze fragmenty zamku pochodzą z około 1200 roku. Od XII do XIV wieku zamek związany z rodem Kuenringer – potężną rodziną ministeriałów (niewolnych urzędników cesarskich).
 Zamek rozbudowuje w 1429 r. Jörg Scheck vom Wald.
 W 1606 r. Anna von Polheim-Parz pierwsza prywatna właścicielka zamku, która go odnowiła. Potem twierdza popadła w ruinę, w XIX wieku na nowo odkryto zamek i z biegiem czasu stał się celem wycieczek.

Klasztor Schönbühel

dawny klasztor serwitów

Dawny klasztor serwitów Schönbühel leży 500 m od zamku w Schönbühel. Klasztor został wybudowany w 1666 r., a w 1980 klasztor został zamknięty z powodu braku powołań.
Zakonników sprowadził graf Konrad Balthasar von Starhemberg (1611/12-1687), właściciel zamku do budowy klasztoru w miejscu ruin tzw. Zamku diabła Teufelsgschloß. Konrad Balthasar był ojcem Ernsta Ruedigera, który zasłynął jako obrońca Wiednia podczas 2 oblężenia przez Turków. Ruiny Teufelsgschloß były przypuszczalnie resztkami murów średniowiecznej strażnicy naddunajskiej, o tych ruinach mawiano w podaniach, że w ich murach straszy, pojawiają się duchy i diabły.
W 1667 r. rozpoczęto budowę kaplicę Grobu Pańskiego i w tym roku w Wigilię odprawiono pierwszą mszę świętą. W 1669 wybudowano kalwarię. W latach 1670-3 wybudowano grotę betlejemską według dokładnych planów z ziemi świętej. I tak powstało austriackie Betlejem i Kalwaria. Od tego momentu klasztor stał się małym ośrodkiem pielgrzymkowym barokowej Austria sacra. Pośród pielgrzymów znalazł się w 1675 roku cesarz Leopold I. Kiedy epidemia dżumy w 1679 osiągnęła swój szczyt, umocniła się sława klasztoru, którego kościół poświęcono św. Rosalii, patronki od dżumy. Klasztor rozkwitał do czasów józefińskich, od 1786 roku ataki na życie zakonne doprowadziły do kryzysu klasztoru (rozwiązano klasztor). W 1805 i 1809 roku klasztor został splądrowany przez wojska francuskie. Zabudowania klasztorne zostały zniszczone i podupadły. W 1844 r. klasztor odwiedziła księżniczka Elżbieta bawarska, późniejsza cesarzowa Sisi. Klasztor jest budowlą z czasu wczesnego baroku i prawie niezmienioną.

Zamek Schönbühel

zamek od strony Dunaju, od Melk

widok na zamek z drugiej strony od Krems

Na 40 metrowej skale, na której przypuszczalnie znajdowało się wcześniejsze rzymskie umocnienie, został wybudowany średniowieczny zamek przez Marchwardusa de Schoenbuchele. Posiadał on dwie potężne wieże. Od 1064 na zamku wybudowano kościół, którego wejście znajdowało się obok głównego wejścia do zamku i w którym do 1667 sprawowano liturgię. Także na zamku znajdowała się szkoła. Krótko zamek był w posiadaniu opactwa w Melk. Ponad 400 lat pozostał on w posiadaniu rodziny Starhemberg, która go rozbudowała i bardziej umocniła. Ostatni panowie Starhemberg nie mieszkali na zamku i bardzo podupadł. W 1819 został sprzedany Franzowi von Beroldingen, który zamek wyremontował i przebudował. W 1930 nabyła go rodzina Seilern-Aspang. Podczas II wojny zamek został przejęty nazistów, a potem aż do 1955 zajęty przez Rosjan, obecnie znów w posiadaniu prawowitych wlaścicieli Seilern-Aspang.

Schwallenbach - stara, dziś malutka osada

widok na starą osadę i średniowieczny kościół

Schwallenbach jest wspomniany już w 830 jako posiadłość ofiarowana przez Karola Wielkiego  bawarskiemu klasztorowi Niederaltaich. W 1443 mianowano sędziego i radę dla umocnionej murem osady. W 1463 zniszczyli osadę Czesi, potem przebudowano kaplicę w jednonawowy kościół. W 1504 obszar przeszedł w ręce habsburskie. W czasie wojny trzydziestoletniej w 1645 miejscowość zniszczona przez Szwedów. Dziś to malutka osada z zabytkowym średniowiecznym kościołem.

widok na osadę ze statku

Kościół z Schwallenbach jest na miejscu kaplicy z 1420, poświęcony św. Zygmuntowi. Wybudowany w stylu późnogotyckim. Statua Maryi pochodzi z 1515, natomiast barokowy ołtarz poświęcił w 1724 biskup z Pasawy.

Schody Cesarskie (Kaiserstiege) w klasztorze Melk

Schody Cesarskie w medalionie napis Stałość i dzielność

tu ciągną się arkady, a piętro wyżej tzw. cesarski korytarz

Poprzez bramę po lewej stronie dziedzińca prałatów udajemy się do schodów cesarskich (Kaiserstiege) które prowadzą do części klasztoru przeznaczonej dla rodziny cesarskiej. Schody, z kolumnami wykonanymi z białego kamienia cesarskiego tzw. Kaiserstein, tworzą wspaniałą klatkę schodową. W górnej części rozdziela się i jest ozdobiona alegorycznymi rzeźbami. Fresko na suficie przedstawia chłopca bawiącego się z orłami, jest to nawiązanie do cesarskich orłów. Na rzeźbie w pozłacanym medalionie umieszczono motto cesarza Karola VI Constantia et fortitudine (czyli stałość i dzielność). Schody Cesarskie (Kaiserstiege) dekorowane lekkim ornamentem wstęgowym, wywodzącym się z francuskiej regencji.
Na piętrze rozpoczyna się korytarz cesarski (Der Kaisergang) o 196 metrów długości wzdłuż południowego frontu pałacu. Z korytarzu wchodziło się do pokoi przeznaczonych dla rodziny cesarskiej. Na ścianach wywieszone są portrety wszystkich władców austriackich z dynastii Babenbergów i Habsburgów. Autorem większości portretów był Franz Joseph Kremer, malarz opactwa.

Kościół klasztorny św. Piotra i Pawła w Melk

malowidła w kopule kościoła przybliżają prawdę o niebie

piękno barokowego wnętrza

Sala Marmurowa - Melk

fresk z Ateną i Herkulesem

sala marmurowa

Sala marmurowa w klasztorze w Melk była salą balową i jadalnią dla świeckich gości, szczególnie dla dworu cesarskiego. Wypełnienia drzwi są z prawdziwego salzburskiego marmuru. Napisy na drzwiach brzmią Hospites tamquam Christus suscipiantur (czyli goście winni jak Chrystus przyjmowani) i Et omnibus congruus honor exhibeatur (wszystkim należy się okazywać odpowiednią część) z reguły Benedykta i wskazują na znaczenie rolę pomieszczenia. Alegoryczne fresko na suficie pochodzi z 1731, autorstwa Paula Trogera. Przedstawia grecką boginię Pallas Atenę na powozie z lwami i Herkulesa, który maczugą zabija psa piekielnego. Znaczenie malowidła przybliża habsburskie ideały panowania: połączenie koniecznej przemocy (Herkules) z mądrym umiarkowaniem (Atena).

Kościół klasztorny w Melk

fasada kościoła

Kościół benedyktynów w Melk jest pod wezwaniem św. Piotra i Pawła. Stanowi jeden z najpiękniejszych kościołów barokowych w Austrii. Świątynia jest budowlą jednonawową z kaplicami i emporami oraz 64 metrową kopułą.

wnętrze świątyni

Na fasadzie umieszczone są figury patronów kościoła św. Piotr i Paweł, nad portalem statuły św. Michała i anioła stróża. na szczycie pomiędzy dwoma wieżami stoi monumentalna rzeźba Chrystusa zmartwychwstałego otoczonego przez dwa anioły.

nawa główna

Wieże zostały odbudowane po pożarze (1738 r) pod kierunkiem J. Munggenasta. Nowoodbudowane wieże posiadają już znaki stylu rokoko.

organy kościele

Wspaniałe wyposażenie, bogate przez złoto, sztukaterie, marmur, w kolorach złotym, pomarańczowym, zielonym, szarym.

Biblioteka klasztorna w Melk

biblioteka

Biblioteka jest po kościele drugim co do ważności miejscem w klasztorze benedyktyńskim (chyba, że ktoś bardziej preferuje jedzenie - refektarz). Biblioteka w Melk jest podzielona na dwa główne pomieszczenia, które zostały w 1731-2 ozdobione freskami Paula Trogera. Fresk w większym pomieszczeniu stanowi duchową przeciwwagę do fresku z sali marmurowej. Tu ukazana jest allegoria wiary, kobieta, która trzyma książkę z siedmioma pieczęciami, owieczka z Apokalipsy i tarczę z gołębicą symbolem Ducha Świętego, otoczona figurami aniołów i alegorycznych przedstawień 4 cnot kardynalnych mądrości, sprawiedliwości, męstwa i umiarkowania. Ciemne drzewo regałów oraz złoto-brązowe grzbiety grubych ksiąg dają efekt harmonii.
Biblioteka posiada około 1800 rękopisów pochodzących od 9 wieku, w tym odpisy Wergiliusza z 10.-11. wieku. Znaleziono tu fragment odpisów pieśni ibelengów z 13 wieku. Do tego do zbioru należy 750 inkunabułów. W sumie biblioteka posiada około 100 000 książek.

widok w głąb biblioteki

jest co czytać!

Inspirację w sprawiającym ogromne wrażenie klasztorze i bibliotece Melk znalazł włoski pisarz Umberto Eco. Zarówno początek jak i koniec jego powieści "Imię róży" rozgrywa się w klasztorze w Melk.

Melk - opactwo benedyktyńskie - opis

wejście do klasztoru

Opactwo w Melk jest największym obiektem klasztornym austriackiego baroku. Długość głównej osi wynosi 320 metrów.

widok z bramy wejściowej do klasztoru

po prawej stronie wieża Babenbergów, najstarszy element pierwotnych fortyfikacji obronnych

Przy bramie wjazdowej do klasztoru stoją 2 statuły św. Leopolda i Kolomana, zaprojektowane w 1716 przez wiedeńskiego rzeźbiarza Lorenzo Mattielliego. Z bramy rozciąga się widok na wschodnią fasadę klasztoru, w tej części pałacowej opat przyjmował swych gości. Po prawej i lewej stronie stoją statuły apostołów Piotra i Pawła, patronów klasztoru.  W szczycie umieszczony napis Absit gloriari nisi in cruce (Chlubić się tylko w krzyżu Gal. 6,14). Napis oprócz znaczenia teologicznego napis nawiązuje do największego skarbu klasztoru - krzyża z Melk (cenny relikwiarz z kawałkiem krzyża Chrystusa), jego podobizna została zresztą ustawiona na szczycie budynku.

Berła baroku - opactwo benedyktynów w Melk

widok na zespół klasztorny - kościół św. Piotra i Pawła w Melk

plan klasztoru benedyktynów w Melk

widok na klasztor od strony miasta

Opactwo powstało w średniowieczu, na miejscu wcześniejszej fortyfikacji. Niewielką część tych budowli obronnych wkomponowano w zespół klasztorny, czego przykładem jest wieża Babenbergów. W XV w. tutejsi zakonnicy zainicjowali reformy w obrębie zakonu benedyktyńskiego, głosząc powrót do pierwotnej doktryny św. Benedykta i zyskując uznanie władz kościelnych, czego wyrazem było m.in. uznanie organizacji wspólnoty w Melku za wzorcową przez papieża Urbana VIII. Klasztor i kościół pw. św. Piotra i św. Pawła poddano gruntownej barokizacji i rozbudowie w XVIII w., w konsekwencji powstał jeden z największych barokowych zespołów sakralnych w Europie, uznawany za najpiękniejszy przykład baroku w Austrii. Inicjatorem tej rozbudowy był opat Berthold Dietmayr.

Maria Taferl

w głębi widać wieże bazyliki Maria Taferl

W Marbach w oddali widać było wieże bazyliki Maria Taferl, najważniejszego sanktuarium Dolnej Austrii, a 2-go po Mariazell w Austrii. Jednak nie pojechaliśmy do tego sanktuarium,

Herrenhaus w Marbach

Herrenhaus

Herrenhaus w Marbach posiada 2 wieże, na murze znajdują się herby rodzin Starhemberg-Schaumburg i Löwenstein-Wertheim zu finden. 1575 budynek był w posiadaniu Weißenbergów. W 1867 r. cesarzowa Karolina założyła szkołę klasztorną dla dziewcząt. Obecnie znajduje się tu przychodnia i przedszkole.

Zamek Persenbeug - miejsce urodzin ostatniego cesarza austriackiego

Pierwsza wzmianka  o zamku pochodzi z 907 roku, o bawarskim grafie, który umacnia "Boesenberg". Od 1593 r. zamek w posiadaniu cesarskim. 17 sierpnia 1887 urodził się tu ostatni cesarz Austrii Karol I.

Greinburg

zamek Greinburg

Zamek Greinburg jest symbolem miasta Grein i najstarszym zamieszkanym zamkiem w Austrii. Obecny jego wygląd pochodzi z późnośredniowiecznych elementów z lata 1488-93 oraz przebudowy w XVI i XVII wieku. Sercem budowli zamkowej jest renesansowy dziedziniec z pięknie zdobionymi arkadami.