Klasztor Schönbühel

dawny klasztor serwitów

Dawny klasztor serwitów Schönbühel leży 500 m od zamku w Schönbühel. Klasztor został wybudowany w 1666 r., a w 1980 klasztor został zamknięty z powodu braku powołań.
Zakonników sprowadził graf Konrad Balthasar von Starhemberg (1611/12-1687), właściciel zamku do budowy klasztoru w miejscu ruin tzw. Zamku diabła Teufelsgschloß. Konrad Balthasar był ojcem Ernsta Ruedigera, który zasłynął jako obrońca Wiednia podczas 2 oblężenia przez Turków. Ruiny Teufelsgschloß były przypuszczalnie resztkami murów średniowiecznej strażnicy naddunajskiej, o tych ruinach mawiano w podaniach, że w ich murach straszy, pojawiają się duchy i diabły.
W 1667 r. rozpoczęto budowę kaplicę Grobu Pańskiego i w tym roku w Wigilię odprawiono pierwszą mszę świętą. W 1669 wybudowano kalwarię. W latach 1670-3 wybudowano grotę betlejemską według dokładnych planów z ziemi świętej. I tak powstało austriackie Betlejem i Kalwaria. Od tego momentu klasztor stał się małym ośrodkiem pielgrzymkowym barokowej Austria sacra. Pośród pielgrzymów znalazł się w 1675 roku cesarz Leopold I. Kiedy epidemia dżumy w 1679 osiągnęła swój szczyt, umocniła się sława klasztoru, którego kościół poświęcono św. Rosalii, patronki od dżumy. Klasztor rozkwitał do czasów józefińskich, od 1786 roku ataki na życie zakonne doprowadziły do kryzysu klasztoru (rozwiązano klasztor). W 1805 i 1809 roku klasztor został splądrowany przez wojska francuskie. Zabudowania klasztorne zostały zniszczone i podupadły. W 1844 r. klasztor odwiedziła księżniczka Elżbieta bawarska, późniejsza cesarzowa Sisi. Klasztor jest budowlą z czasu wczesnego baroku i prawie niezmienioną.