czwartek, 24 października 2013

Opera zabijająca swych architektów? Opera wiedeńska

Opera wiedeńska
gmach Opery w całej okazałości
Wiedeńska Opera Narodowa należy do grona najwspanialszych scen operowych na świecie. Gmach Opery był pierwszym budynkiem wzniesionym przy reprezentacyjnym bulwarze Ringstrasse i choć początkowo nie zyskał on aprobaty wiedeńczyków, to dziś stanowi jeden z najważniejszych symboli miasta.
Wiedeńska Opera Państwowa (niem. Wiener Staatsoper) usytuowana jest przy ulicy Opernring, stanowiącej część bulwaru Ring. Pod koniec lat 50-tych XIX w., cesarz Franciszek Jozef I nakazał wyburzyć XVII-wieczne mury obronne i wytyczyć na ich miejscu szeroki bulwar. Gmach opery był pierwszym z monumentalnych budynków, którym postanowiono uświetnić Ringstrasse. Budowa Opery trwała 6 lat i zakończyła się w 1869 r. Niedługo przed zakończeniem prac budowlanych okazało się jednak, że ciężka, neorenesansowa konstrukcja gmachu nie spodobała się nie tylko wiedeńskiej arystokracji, ale też samemu cesarzowi. Budowlę zaczęto powszechnie nazywać „Sadową architektury”, nawiązując tym samym do klęski wojsk austriackich pod Sadową, 3 lipca 1866, w czasie wojny austriacko – pruskiej. Negatywne opinie regularnie docierały do architektów budowli Eduarda van der Nulla i Augusta Siccarda von Siccardsburga. W efekcie pierwszy architekt popełnił w 1868 r. samobójstwo, a drugi, kilka tygodni później zmarła na atak serca. 25 maja 1869 r. nastąpiło jednak uroczyste otwarcie gmachu Opery, a uświetniło je przedstawienie „Don Giovanni” Wolfganga Amadeusza Mozarta. I choć architektura budynku nadal budziła wiele kontrowersji, to z czasem Opera stała się ulubionym miejscem rozrywki wiedeńskiej arystokracji i bogatej burżuazji. Z początkiem lat 20-tych Operze przewodził także Richard Strauss – niemiecki kompozytor tworzący w duchu późnego romantyzmu. Po wojnie Operą również kierowało kilku wybitnych artystów, w tym Herber von Krajan (1956 – 1964).

środa, 23 października 2013

Atena przed parlamentem austriackim we Wiedniu

centralna część parlamentu we Wiedniu z fontanną Ateny
Parlament położony jest przy wiedeńskim Ringu
fontanna Ateny
Przed głównym portykiem parlamentu austriackiego we Wiedniu znajduje się fontanna Pallas Ateny, greckiej bogini mądrości (Athenebrunnen). Parlament jest miejscem spotkań obu izb Austriackiego Zgromadzenia Narodowego (Bundesrat i Nationalrat). Gmach parlamentu został wzniesiony w stylu nawiązującym do greckich świątyń, w stylu klasycystycznym przez duńskiego architekta barona Theophila Hansena w latach 1874-1883. Stanowi część zabudowy Ringstrasse, pierwotnie mieścił Reichsrat (parlament austriackiej części imperium Habsburgów). Charakterystyczna dla budynku jest część centralna z ośmioma kolumnami korynckimi oraz dwa skrzydła boczne z kolumnadami. Wejście do parlamentu znajduje się powyżej poziomu ulicy, prowadzi do niego szeroki podjazd. Otwiera go brązowa rzeźba Ujeżdżacz koni (1901). Z dwóch stron podjazd dekorują marmurowe figury greckich i rzymskich historyków. Na szczycie budynku umieszczono figury wybitnych starożytnych uczonych i mężów stanu oraz brązowe rydwany. Cztery leżące postacie u stóp Ateny przedstawiają alegorie 4 największych rzek Imperium austriacko-węgierskiego: Dunaju, Łaby, Wełtawy i Inn. Wnętrza składają się z ponad 100 pomieszczeń. Marmur pochodził z Lasy we włoskim regionie Trydent-Górna Adyga

niedziela, 13 października 2013

Bazylika w Mariazell - Cela Marii

bazylika w Mariazell
W gotyckiej bazylice z XIV wieku w górskim Mariazell (w Styrii) znajduje się kaplica, w której szczególnie czczona jest NMP. Kaplica znajduje się wewnątrz świątyni i w jej ołtarzu umieszczona jest cudami słynąca niewielka drewniana figurka NMP z XIII wieku, która jest czczona jako Magna Mater Austriae. Sanktuarium w Mariazell jest jednym z najsłynniejszych ośrodków kultu maryjnego w Europie Środkowej.

środa, 31 lipca 2013

Franz Josef I

pomnik cesarza na Bergisel
Panowanie cesarza Franciszka Józefa I przyniosło Austrii prawie pół wieku pokoju. O poważaniu, jakim cieszył się Franciszek Józef I w społeczeństwie CK monarchii  świadczy to, że przed 50-leciem panowania cesarz poprosił swoich poddanych, aby w ramach prezentu wysłali mu pocztówki z widokami swoich rodzinnych miejscowości. Otrzymał około 10 mln kartek pocztowych. W wielu miastach i miasteczkach Austrii natknąć się można na pomniki poświęcone temu cesarzowi. Tu mamy zdjęcie z Bergisel w Innsbrucku.
W oficjalnym tytule pojawiają się "polskie" ziemie: Franciszek Józef I z Bożej Łaski cesarz Austrii,
apostolski król Węgier, król... Galicji i Lodomerii, wielki książę Krakowa, książę Górnego i Dolnego Śląska, Modeny, Oświęcimia i Zatora, Cieszyna.

wtorek, 30 lipca 2013

Muzeum tyrolskich strzelców cesarskich


muzeum strzelców tyrolskich
widok na dolinę Innu z Bergisel obok muzeum
W Innsbrucku na Bergisel znajduje się muzeum wojskowe poświęcone czterem tyrolskim pułkom strzelców cesarskich (tzw. Kaiserjäger), które ukazuje historie tych elitarnych oddziałów w austriacko-węgierskim wojsku w latach 1816 do 1918. Można tam oglądać wystawę eksponatów, zdjęć, mundurów, odznaczeń, broni, itd. Również osobna wystawa poświęcona jest bohaterowi Tyrolu - Andreasowi Hoferowi. Muzeum jest dość stare, bowiem w 1880 roku zostało otwarte. W pobliżu znajduje się grób poległych, nieznanych strzelców tyrolskich. W 1923 roku został on założony na pamiątkę poległych 20 000 strzelców poległych podczas I wojny światowej.

poniedziałek, 29 lipca 2013

Andreas Hofer - bohater narodowy Tyrolczyków

Pomnik Andreasa Hofera na Bergisel
Hofer walczył za Boga, cesarza i Ojczyznę...
Andreas Hofer to właściciel gospody i handlarz bydłem, ale i tyrolski bohater narodowy, przywódca powstania przeciwko Francuzom i Bawarczykom w czasie wojen napoleońskich. Powstanie w Tyrolu (powstanie tyrolskie) miało miejsce w latach 1809-1810. Punktem zapalnym była przymusowa rekrutacja młodych Tyrolczyków do armii bawarskiej. W okolicach dziś sławnej skoczni narciarskiej Bergisel stoczone były cztery bitwy powstańców pod wodzą Hofera z siłami napoleońsko-bawarskimi. Po porażce Napoleona w roku 1814, Tyrol powrócił ponownie do Austrii.
A co stało się z Hoferem? Hofer musiał uciekać, został jednak zdradzony i 28 stycznia 1810 r. został wzięty do niewoli. Przewieziono go do Mantui, gdzie po rozprawie sądu wojennego został rozstrzelany 20 lutego na specjalny rozkaz Napoleona. Zaś pozostawienie Tyrolczyków ich własnemu losowi, wobec wcześniejszego ich zachęcania do powstania, stało się kompromitacją dla Austrii.